In de besluitvorming in het Europees Parlement spelen rapporteurs een grote rol. Zodra de voorbereiding van een resolutie aan een parlementaire commissie is toevertrouwd, wordt een rapporteur aangewezen. Deze krijgt de taak om via overleg en compromissen een gezamenlijk standpunt te bewerkstelligen. Hij of zij stelt daarvan een rapport samen, dat bestaat uit de ontwerptekst voor een resolutie, een toelichting, alsook overwegingen en soms een minderheidsstandpunt. Als het rapport door de parlementaire commissie wordt aangenomen, wordt de ontwerpresolutie in de plenaire vergadering in stemming gebracht. De rapporteur is dus een belangrijk radertje in de besluitvorming. Fracties en individuele parlementariërs doen daarom hun uiterste best om rapporteurs te mogen leveren over onderwerpen die hen aan het hart gaan.
De Tweede Kamer kent ook rapporteurs, en zelfs EU-rapporteurs als het gaat over Europese kwesties. Zij hebben een heel andere rol. Ze zorgen dat de leden van een commissie (oftewel de woordvoerders van alle politieke fracties) over dezelfde informatie over een bepaald onderwerp beschikken. De recentste aflevering van de wekelijkse Brexitpodcast van historicus Arend Jan Boekestijn en correspondent Tim de Wit voor Radio 1 (NPO EO) bevat een interview met de VVD-er Anne Mulder over zijn werk als Brexitrapporteur.
Het woord ‘rapporteur’ is een gallicisme. In het Frans heeft het echter meer betekenissen en klinkt beslist niet geheimzinnig of geleerd. Naast de penvoerder bij een rapport (zoals bij het EP) is een rapporteur ook gewoon een notulist. Alle Franse scholieren bezigen het woord dagelijks. Een rapporteur is voor hen namelijk een gradenboog, die zij vaak gebruiken bij meetkunde. Tenslotte is het nog een klikspaan, en die vind je ook veel op het schoolplein.
Virginie Mamadouh