woensdag 31 juli 2019

De Europese ambities van Macron


De Franse president heeft zijn ambitie om de Europese Unie uit het slop te halen nooit onder stoelen of banken gestoken. Dat moest gebeuren onder voortvarende Frans-Duitse leiding, maar het aankomende vertrek van Angela Merkel heeft de vaart eruit gehaald. Daarnaast was een omslag in het Europese Parlement nodig.

Voor deze omslag diende La République En Marche (de nieuwe beweging die hem in 2017 aan de macht bracht) als voorbeeld. Hij wilde in Brussel en Straatsburg eveneens een grote fractie vormen in het centrum van het politieke spectrum. Dat doel is deels bereikt. LREM kreeg weliswaar dit keer niet de meeste stemmen in Frankrijk, maar kwam net achter de Rassemblement national van Marine Le Pen. LREM wist zich te verbinden met de al bestaande ALDE fractie van liberalen en ze vormt daarin nu de grootste delegatie. Tezamen vormt men nu in grootte de derde fractie in het parlement.

Het voorzitterschap van die fractie ging aan de neus van de Franse delegatie voorbij nadat de Franse kandidaat (voormalig minister van Europese Zaken Nathalie Loiseau) een uitglijder maakte. Zij liet zich in een besloten vergadering met Franse journalisten zeer minachtend uit over fractiegenoten en andere Europarlementariërs. Le Soir besloot toch te publiceren. Het leidde tot grote commotie in Brussel en maakte Loiseau onverkiesbaar.

Macron was uiteindelijk wel ingenomen met de daarna gekozen voorzitter. Dacian Cioloș, een Roemeen, is oud-Commissaris en oud-premier van Roemenië. Hij is Franstalig en francofiel: hij heeft zo’n 10 jaar in Frankrijk gewoond, gestudeerd en gewerkt, is er gepromoveerd , en is met een Française getrouwd.

De Fransen kregen ook voor elkaar dat de fractie haar naam veranderde. Er moest echt iets nieuws komen en het woord liberalen kon hoe dan ook in Frankrijk niet: te veel verwijzingen naar neoliberale uitwassen . De nieuwe naam Renew Europe verwijst naar het programma van Macron: een Renaissance voor Europa.

Virginie Mamadouh