Scheiding en gebroken harten

Beeldspraak is suggestief. Brexit wordt vaak als een scheiding voorgesteld. Dat geeft goed weer dat het een moeilijk en pijnlijk proces is. De spotlights waren daarbij steeds gericht op de vertrekkende partner. De achterblijver leek de breuk onbewogen te ondergaan. Maar klopt dat beeld wel met de werkelijkheid? Een land neerzetten als persoon is nog tot daar aan toe, maar de overige 27 EU-landen als verlaten wederhelft? Dat gaat ons begrip te boven.


In feite hebben deze lidstaten zich bewust niet te veel uitgelaten over de "scheiding". Van nationale politici is dat prima te begrijpen. Zij willen alle schijn van interventie in een Britse aangelegenheid vermijden. Premier Cameron had ze indertijd bij het referendum zelf gevraagd om zich daar niet mee te bemoeien. Stemadviezen uit Brussel en het continent zouden alleen de Brexiteers helpen. Tijdens de onderhandelingen is ook steeds terughoudendheid betracht.

In december vorig jaar was er wel enige aandacht voor de Amsterdamse boy band Breunion en hun lied Britain Come Back. Volgens Het Parool een welbewuste poging om het hart van de Britten te herwinnen. De video ziet er echter meer uit als een parodie. De Britse reacties logen er hoe dan ook niet om, getuige commentaren van The Daily Mail en van bezoekers op YouTube, en het gebrek aan animo voor een Britse tournee.

Half januari publiceerden Duitse toppolitici van CDU, SPD en Groenen met vooraanstaande ondernemers een open brief in The Times: “Bitte! Stop Brexit and stay with us”. Zij kregen begin februari antwoord van een aantal Britse politici in Die Welt: “We will always be friends” - dé dooddoener van de veroorzaker van een gebroken hart.

Virginie Mamadouh