De Nederlandse premier deed afgelopen week al twee duiten in het zakje door verwijzingen naar de Titanic en Monthy Python – beslist niet slecht, gebaseerd op film en televisiebeeldverhalen. De vergelijking bleef in de Britse media niet onopgemerkt. De Britten zelf onderstrepen meestal het drama met Shakespeare (vaak Macbeth). Maar ook zijn er specialisten die voor een vrolijke noot zorgen met gedetailleerd beschreven voorvallen uit het dagelijks Lagerhuisleven en verwijzingen naar lollige films, televisiesketches (Yes, Minister!) en celebrity-wederwaardgheden.
Columnist Matthew d’Ancona, zelf van Conservatieve gezindte, koos voor een nog weinig aangeboorde gezichtshoek: de toekomstroman. Hij refereerde aan de traditionele bezorgdheid - speciaal in Tory-kringen - over het oordeel van het nageslacht. D’Ancona schreef met geheel eigen beeldvorming de volgende zin op: “Geen enkele Brexit-aanhanger wil nu een van de hoofdrollen vervullen in het achteraf te verschijnen boek ‘Hoe de Conservatieven zo gek als een deur werden (2016-30)‘ geschreven door Professor Roderick Meedogenloos”. Zo zouden zij volgens hem de geschiedenis ingaan, als degenen die de electoraal meest succesvolle partij in de moderne geschiedenis veranderden in een fabriek voor de vervaardiging van getiktheid, magisch denken en nativisme (geloof in eigen inheemse groepskwaliteit).
Herman van der Wusten