Dit is de eerste keer dat het land, dat in 2007 toetrad, het voorzitterschap bekleedt. Vooraf werd getwijfeld aan het vermogen van de Roemeense regering en het overheidsapparaat om die rol naar behoren te vervullen. Er zijn immers aanhoudende problemen met corruptie, rechtsstaat, geldgebrek, onervarenheid, enzovoort.
De huidige stilte lijkt de trend te bevestigen dat dit voorzitterschap politiek niet meer zo belangrijk is op het niveau van de Unie. In het Brexitproces overlegt Theresa May nooit apart met haar Roemeense tegenhanger. Alleen Tusk, Juncker, Merkel, Macron, Barnier en de Europese Raad als geheel komen in het verhaal voor.
Maar het voorzitterschap telt nog wel degelijk voor binnenlandse doelen en het prestige van de betrokken nationale politici. De situatie in de Roemeense politiek is laatstelijk verder verslechterd. Zodanig dat Frans Timmermans namens de Commissie maatregelen heeft aangekondigd , omdat de lidstaat het - evenals Hongarije en Polen - niet zo nauw neemt met de rechtsstaat.
Een vreemde situatie die kenmerkend is voor de grote onderlinge verschillen tussen de lidstaten. Deze verschillen een grote uitdaging voor de Europese samenwerking.
Virginie Mamadouh